Hjörvar Hafliða & Erpur kjaftstopp!

Flestir Kópavogsbúar kannast við hátíð sem haldin var 28-29 ágúst í fyrra og gekk undir nafninu Hamraborgarhátíðin. Fljótt á litið les maður þetta sem Hamborgarahátíðina svo taktu þér tíma í lesturinn lesandi góður.

Það var ýmislegt brallað á þessum dögum en það sem stóð kannski upp úr var ganga um Hamraborgina undir leiðsögn Erps Eyvindarsonar og Hjörvars Hafliða. Að vísu mætti ég ekki í gönguna sjálfur en nokkrir heimildarmenn voru þar á mínum vegum. Gangan var skemmtileg og félagarnir tveir fóru á kostum er þeir þuldu upp hverja vitleysuna á fætur annarri. Frásagnir af stöðum eins og Catalínu og Hamragrilli voru í brennidepli ásamt öðru safaríku efni.

En viti menn, ég á bróður sem heitir Jón og er 6 árum yngri en ég og því miður þurfti hann að erfa bakteríuna sem stóri bróðir gengur með sem er að gera hluti sem þykja einstakir. Ólíkt flestum jafnöldrum hans þá var það ekki Erpur sem átti hug hans allan heldur var það sparkspekingurinn mikli Hjörvar Hafliða. Hann er Guð í augum Jóns sem gerir lítið annað en að hugsa um fótbolta allan liðlangan daginn!

Erpur og Hjörvar eru staddir fyrir utan Videomarkaðinn og eru að slá botninn í þetta þegar Jón gengur allt í einu vasklega fram með lítinn bréfsnepil að Hjörvari þegar Erpur er í miðri setningu. Hann réttir Hjörvari snepilinn og biður hann um áritun í sömu andrá, alveg sama þó að hann sé að blokka Erp frá lýðnum sem missir næstum málið af undrun.

Til allrar lukku var Hjörvar með penna á sér en Jón hafði ekki hugsað málið alveg til enda. En til að byrja með var penninn ekkert að virka og greyið Hjörvar var allt í einu staddur í frekar óþæginlegum aðstæðum. Hann sagði við Erp áhyggjufullur: "Penninn er ekkert að virka!!!" en greyið Erpur var enn að reyna að átta sig á hvaða unglingur þetta væri sem var að stefna þessari annars góðu leiðsögn þeirra í mikla hættu.

Loks skrifaði penninn og litli bróðir fékk vilja sínum framgengt og gekk glaður í burtu á meðan Hjörvar klóraði sér í hausnum og reyndi að finna þráðinn aftur í fyrirlestrinum.

Ég er eiginlega sannfærður um það að Hjörvar hafi ekki áritað mikið í gegnum ævina nema þá kannski á tíma sínum sem markmaður (eða karl). Það hefur ábyggilega ekki hvarflað að honum þegar hann vaknaði þennan laugardag að hann yrði beðinn um áritun af 15 ára unglingi í miðri leiðsögn um Hamraborgina. En það gerðist nú samt og þess vegna er Jón bróðir minn. 

Messuteymi framtíðarinnar?

Ofurmennið í MK

Það er kannski ekki á allra vitorði að Dagfarinn hafi gengið menntaveginn í Menntaskólann í Kópavogi á sínum yngri árum. Átti ég þar fjögur gæfurík ár sem sneisafull eru af skemmtilegum minningum sem gaman er að rifja upp endrum og eins. Ég ætla einmitt að rifja upp eitt atriði og svo skemmtilega vill til að ég á það á myndbandi.

Atvikið átti sér stað á fyrstu önninni minni (2005) og Tyllidagar voru í gangi en það voru tveir dagar þar sem boðið var uppá allskonar skemmtun og svo lauk afþreyingunni með hressandi dansleik. Á meðal atriða var tískusýning sem var með stærri atburðum þessara daga og var engu til sparað, hvorki í fötum né módelum. Svo skemmtilega vildi til að ég var valinn til þess að taka þátt í sýningunni en á þessum tímapunkti var Landsbanka-auglýsingin sem ég lék í farin að vekja á sér athygli.

Eins og þið getið ímyndað ykkur var það mikil upplifun að vera baksviðs að klæða sig og mála með "best of" fólkinu í MK sem var allt svo fínt og fallegt. Dressman strákarnir báðu mig um að taka Landsbanka-svipinn fræga og höfðu gaman af útkomunni. Þegar ég hélt að lífið gæti ekki orðið betra kom stelpan sem sá um sýninguna að mér og rétti mér Superman búning.

Ég: Hvað er þetta?
Stelpan: Sko áður en þú ferð í fötin frá Dead þá áttu að fara í þennan búning og hlaupa inn á eftir Herdísi sem verður í náttkjól frá Spútnik.
Ég: ????
Stelpan: Svo var pælingin að þú myndir kíkja undir kjólinn hennar, hún bregst illa við og þú hleypur skelfingu lostinn til baka. Okei?

Hvað gat ég sagt? Ég stóð þarna sjokkeraður fyrir framan stelpuna sem beið eftir að ég myndi taka við búningnum. Öll módelin horfðu á mig með alvarlegum augum og biðu eftir svari frá aumingja busanum. Allir bjuggust við neikvæðu svari frá mér enda nýbyrjaður í skólanum og með sviðskrekk eftir því. Ég vissi að ef ég myndi segja nei þá yrði mér hent út og mér breytt í veggjarlús sem enginn myndi vilja tala við. Það var því enginn annar kostur í stöðunni en að segja já.

Ég var nú staddur frammi fyrir mikilli áskorun, þeirri stærstu hingað til í lífi mínu. Það er ekki hver sem er sem getur leikið ofurmennið og hvað þá perralega og veiklulega útgáfu af honum. Ég get varla líst stressinu og öllum fiðrildunum sem tóku þátt í því, Herdís var líka svo sæt og ég vissi vel að hún yrði ekkert sátt við það að ég myndi gægjast undir kjólinn hennar. En allra augu voru á mér og ég vissi að ef ég myndi klúðra þessu, þá væri ég búinn að klúðra menntaskólagöngu minni líka. 

En illu er best aflokið og hér er afraksturinn..

Dagfarinn í Hollywood

Ég nýtti síðustu jól mjög vel að mínu mati og eitt af því sem ég nýtti tímann í var að horfa á allar Narníu myndirnar. Þessar myndir hafa aldrei vakið upp neinn sérstakan áhuga hjá mér en það breyttist þegar ég las grein í Mogganum um Narníu bækurnar sem eru eftir C.S. nokkurn Lewis. Þar var verið að tala um ljónið Aslan og því haldið fram að þarna væri Lewis með sjálfan Guð almáttugan í ljóns líki. Eftir lestur þessarar greinar vildi ég ólmur kíkja á þessar myndir og ekki skemmdi fyrir jólabragurinn sem var yfir þeim, allavega þeirri fyrstu.

Myndirnar voru hin ágætasta skemmtun og gaman að horfa á þær með því sjónarmiði að taka eftir kristilegum töktum Aslans. Það fór ekki á milli mála hver Aslan ætti að vera og nú er ég eiginlega farinn að sjá fyrir mér Guð sem tilkomumikið ljón fullt af visku og fróðleik sem göfgar manninn. Liam Neeson á svo stórann þátt í að gera Aslan að þeim drottnara sem hann er. En nóg um Aslan.

Það sem vakti mikla kátínu hjá mér átti sér stað í þriðju myndinni. Þá sogast systkinin Lucy og Edmund ásamt frænda sínum Eustace inní málverk eitt og eftir nokkra stund eru þau stödd úti á Narníu sjó í sparifötunum. Þau þurfa þó ekki að örvænta þar sem að prins Caspian er skammt undan með hermönnum sínum á skipi sínu, Dagfaranum. 

Dagfarinn á siglingu.

Já þið heyrðuð rétt, Caspian og hans fylgismenn voru á skipinu Dagfara eða Dawn Treader á frummálinu (reyndar hefði ég ekki þurft að gera meira en að líta á titil myndarinnar sem er The Voyage of the Dawn Treader). Myndin gat í raun ekki klikkað eftir þetta og ég lifði mig mjög mikið inní hlutverk skipsins.

Ég er gríðarlega ánægður með þessa skemmtilegu tilviljun og ég tel að þetta eigi eftir að gera síðunni gott í framtíðinni. Nú hefur bæst við enn ein hugsanleg meiningin fyrir titli síðunnar og er það af hinu góða. Hinsvegar ætla ég nú að taka seglin niður og hvet ég lesendur Dagfarans eindregið til þess að sjá Narníu myndirnar ef þeir sakna Múfasa ennþá.                 

Fimleikaskellur

Það vakti athygli að tímaritið Nýtt Líf skyldi velja fimleikastúlkurnar úr Gerplu sem konu(r) ársins 2010. Það var svo sem ekki úr miklu að moða að þessu sinni en í fljótu bragði dettur mér í hug hin unga Ástrós Gunnlaugsdóttir sem komst inná Stjórnlagaþing með glæsibrag. Dagfarinn ætlar þó ekki að fara að gagnrýna val tímaritsins heldur svipta hulunni af hrottalegum atburði sem átti sér stað innan veggja Gerplu fyrir nokkrum árum.

Söguhetjan að þessu sinni er vinkona mín og klippikona Svava Björk. Hún var á sínum tíma að æfa fimleika með Gerplu og keppti stöku sinnum með þeim. En ferillinn var ekki langur sökum þessa atburðar sem þið verðið brátt vitni af. Árið 2006 var hún að keppa með tromphópi Gerplu á móti einu sem átti eftir að hafa áhrif á líf hennar til frambúðar. Henni til varnar var hún ekki upp á sitt besta en hún hafði misst dálítið úr vegna veikinda og því var hún ekki 100% undirbúin. En þrjóska þrautir þreytir allar og var það svo í tilfelli Svöru þennan örlagaríka dag.

Sjón er sögu ríkari og eftir nokkra fína takta hjá stelpunum má sjá hvar Svava skellur í gólfið með tilþrifum, það gerist nákvæmlega þegar 54 sekúndur eru liðnar af myndbandinu. Alls ekki fyrir viðkvæma.

 

Ótrúlegt en satt þá heilsast Svövu vel daginn í dag og sést lítið sem ekkert á andliti hennar. Það verður að teljast kraftaverk en eins og gefur að skilja hætti hún samstundis iðkun fimleika eftir þetta og setti alla sína orku í klipparann sem hún sinnir af mikilli skyldurækni og alúð.

 

Með þessari frásögn vildi ég vekja athygli á því hversu hættulegt það getur verið fyrir fólk að stunda fimleika. Ég fullyrði það að allar stelpurnar úr hópi Evrópumeistarana 2010 í hópfimleikum hafa upplifað samskonar atvik eitthvern tímann á ferlinum en enginn dettur lengra en til jarðar og þá er um að gera að rísa á fætur og reyna aftur.

 

Lifið varlega en djarflega!

Erlendar plötur ársins 2010

2010 var að mínu mati spikfeitt ár í tónlistinni, bæði hér á Íslandi sem og erlendis. Þrátt fyrir endalaust niðurhal mannapans þá halda hljómsveitir víða um heim ótrauðar áfram að gefa efnið sitt út á föstu formi sem er vel.

Ég verð að viðurkenna að ég var sérstaklega spenntur fyrir nýjum plötum frá grúppum eins og Arcade Fire, Belle & Sebastian, The National, MGMT, Gorillaz, LCD Soundsystem og Vampire Weekend. Auk þess uppgvötvaði ég margar gæðasveitir á borð við Hurts, Robyn, Ou Est Le Swimming Pool, Bombay Bicycle Club og John Grant sem allar gáfu út þykkar plötur á árinu. Kings of Leon gerði svo það sem allir heilvita menn bjuggust við, að skíta á sig, en þeir þurfa þó ekki að örvænta, þeir eiga fyrir pappírnum sem þeir geta skeint sér með.

En vindum okkur í niðurstöður dagfarans.

1. The Suburbs - Arcade Fire

Arcade Fire gaf út tvær frábærar plötur árin 2004 og 2007 og maður var í raun stressaður (fyrir þeirra hönd) fyrir framhaldinu. Þær áhyggjur voru algjörlega óþarfar þar sem Arcade Fire var algjörlega á pari við síðustu verk. Win Butler og félagar hafa gefið aðdáendum sínum verkefni sem nánast ógerlegt er að leysa, að velja sína uppáhalds plötu með sveitinni.

2. Queen of Denmark - John Grant

Ég vildi óska að ég hefði uppgvötvað þennan snilling á bömmer en tónlist hans myndi henta vel í sjálfsvorkunina. John Grant er "prófauppgvötvunin" mín en það er listamaður sem ég uppgvötva þegar ég á að vera að læra fyrir próf. Hann náði ekki að meika það með hljómsveit sinni The Czars, kannski vegna einkennilegs nafns en hann náði heldur betur að rétta úr kútnum með þessari sóló plötu sinni. Platan er mjög persónuleg sem er mikill kostur þar sem þú færð að kíkja í heimsókn í mjög svo áhugavert heilabú John Grants. 

3. High Violet - The National

The National er eins og vín, það verður betra með hverju árinu sem líður. High Violet er þeirra fimmta plata og fylgir á eftir The Boxer (2007) sem var einkar vel heppnuð plata. Ég er á því að þetta sé þeirra besta plata á ferlinum enda eru liðsmenn The National dæmi um menn sem vita nákvæmlega hvað þeir eru að gera. Á plötunni er t.d. að finna lögin "Bloodbuzz Ohio" og "Anyone's Ghost" sem hafa verið í spilun á X-inu. Einnig eru lögin "Afraid of Everyone" og "Conversation 16" algjör eyrnakonfekt! Það verður erfitt verk fyrir hljómsveitina að toppa þessa plötu en ég er samt sem áður ekki í efa um það að þeir hafi getuna til þess, þetta er einfaldlega mögnuð hljómsveit!

4. Plastic Beach - Gorillaz

Það er fyrir löngu vitað að Damon Albarn er einn allra besti tónlistarmaður frá upphafi. Hann sannaði það með góði gengi Blur, Gorillaz og The Good the Bad and the Queen ásamt því að kaupa sér hús að Bakkastöðum í Grafarvogi. Á Plastic Beach fær hann stuðning úr öllum áttum en Snoop Dogg og Lou Reed leggja honum t.d. lið á plötunni. Gorillaz batteríið heldur því áfram að rúlla í rétta átt.

5. The Golden Year - Ou Est Le Swimming Pool

Litlu munaði að þessi plata myndi aldrei líta dagsins ljós sökum sjálfsvígs söngvarans Charles Haddon en hann tók líf sitt á Pukkelpop tónlistarhátíðinni sem haldin er í Belgíu. Það er mikil synd þar sem að efnið þeirra er fjandi gott að hlusta á og í ljósi þess að maður fær aldrei að sjá þessa hljómsveit á sviði. Flestir tónþyrstir Íslendingar ættu að kannast við smellinn þeirra "Dance the Way I Feel" sem Máni á X-inu var virkilega hrifinn af. Einnig mæli ég með laginu hér að ofan sem og "Jackson's Last Stand". Guði sé lof að eftirlifandi meðlimir ákváðu að gefa út plötuna, það er líklega það sem Charles Haddon hefði viljað.

Aðrar plötur sem voru nálægt því að komast á listann:

The Age of Adz - Sufjan Stevens
Brothers - The Black Keys
Congratulations - MGMT
Contra - Vampire Weekend
Flaws - Bombay Bicycle Club
Happiness - Hurts
My Beautiful Dark Twisted Fantasy - Kanye West
Swanlight - Antony & the Johnson
Teen Dream - Beach House
This Is Happening - LCD Soundsystem
Write About Love - Belle & Sebastian

Santacus

Ég hef leikið jólasvein síðan að ég var 13 ára að mig minnir og ég get sagt ykkur það að það eru ekki alltaf jólin í þeim bransanum. Þið skuluð ekki halda að ég sé einhver aukvissi í þessu en faðir minn og föðurbróðir hafa sinnt þessu linnulaust síðustu 20 árin með góðum árangri. Svo kom að því að þeir þurftu meiri mannskap vegna vinsælda og fjölda jólaballa. Þá var auðvitað enginn betri en verðandi fermingardrengurinn Torfi!

Eins og ég sagði þá eru ekki alltaf jólin í þessu þó að þetta gangi oftast vel hjá mér. Ég kveið því oft til að byrja með að stíga útá gólf í rauða gallanum og lenda í óþekktar öngum sem vildu koma upp um unglinginn sem reyndi aðeins að gleðja börnin. Svefn minn var lítill og ég hugleiddi alvarlega að aflita á mér hárið hvítt ef húfan skyldi nú einhvern tímann fjúka af mér. Andleg líðan mín fór ekki framhjá nokkrum manni og allra síst honum föður mínum.

Gamli tók því til sinna ráða og tók mig á eintal og stappaði í mig stálinu. Hann líkti hlutverki og framkomu jólasveinsins við skylmingaþrælinn Maximus úr hinni goðsagnakenndu kvikmynd Gladiator frá árinu 2000. Við værum eins og skylmingaþrælarnir í göngunum, alveg að míga í okkur af stressi vegna komandi andstæðinga sem biðu úti fyrir eftir fjörugu blóðbaði. Þetta var fullkomin myndlíking.

Ennfremur sagði hann líkt og Maximus: "Hvað sem bíður okkar þarna fyrir utan þá eigum við meiri möguleika á að halda lífi ef við höldum hópinn og stöndum saman!". Þetta virkaði eins og vítamínsprauta fyrir mig og það sannaðist svo eftir á að þetta virkaði. Átökin voru minni og lítið sem ekkert um leiðinlegar uppákomur eftir þessar ræður fyrir framkomur.

Enn þann dag í dag ímynda ég mér að ég sé hinn eini sanni Maximus fyrir jólaball og þannig og aðeins þannig gengur mér betur í hlutverki Giljagaurs eða Askasleikis. 

Kvittið að vild!

Torfi Guðbrandsson til Árvakurs (Staðfest)

Árvaki er það mikil ánægja að kynna til leiks nýjasta liðsmann sinn á blog.is Torfa Guðbrandsson. Til að fyrirbyggja allan misskilning þá er ekki verið að ræða um Torfa Guðbrandsson sem skrifað hefur pistla á síður Moggans undanfarin ár og áratugi heldur er hér um barnabarn hans að ræða.

Það er skömm frá því að segja að Torfi hefur leikið lausum hala á netheiminum eftir að hann hætti að blogga á rauðskaufa síðunni sinni en hann hefur sinnt minni verkefnum á borð við skemmtiblogg á sjentilmenn.com ásamt veglegri umfjöllun um afrek knattspyrnuliðsins N.W.A. sem vakti mikla og verðskuldaða athygli. 

Torfi hefur nú samþykkt að blogga hér um ýmis málefni sem honum eru hugleikin en við ákváðum að taka þá áhættu að gefa honum algjört frjálsræði í skrifum enda verður gaman að fylgjast með honum vaxa og dafna undir okkar hýsingu. 

Að lokum viljum við hvetja alla til að fylgjast vel með gangi mála hér á dagfaranum og um leið þökkum við höfundinum fyrir að velja okkur.

Með bestu kveðjum, 

Stjórnin