Benicàssim 2011: Fimmtudagur

Dagfarinn hefur verið vant við látinn síðustu daga, bæði í Barcelona og á tónlistarhátíðinni FIB - Benicàssim í samnefndu sveitafélagi. Hátíðin hefur verið haldin frá árinu 1995 við góðan orðstír en hátíðina sækja aðallega Bretar ásamt Spánverjum. Ég ákvað snemma á árinu að þetta væri tónlistarhátíðin sem ég vildi fara á en mjög snemma var tilkynnt að Arcade Fire, Arctic Monkeys og The Strokes væru aðal númerin. Staðsetningin heillaði líka, sólarströnd á daginn og tónleikar á kvöldin. Gerist það betra? Líklega já.

Við vorum átta Íslendingar sem sóttum hátíðina saman og var tímanum eytt í Barcelona fyrir og eftir hátíðina. Við tókum lest til Benicàssim á miðvikudegi en hátíðin sjálf hófst daginn eftir. Eins og gefur að skilja er ekki hægt að hafa tónleika yfir daginn sökum hitans og styrk sólarinnar svo flestir tónleikarnir hófust um sex, sjö leytið.

Ég missti af fyrstu tónleikum dagins sökum verslunarleiðangurs sem ætlaði engan endi að taka. Það var hljómsveitin The Spires frá Sheffield í Bretlandi en hún minnir um margt á hljómsveitina White Lies. Mér til mikillar gremju heyrði ég aðallagið þeirra í fjarska þegar ég var að setja birgðirnar í tjaldið en það þýddi ekkert að hengja haus, kvöldið átti eftir að verða gott.  

Illa brenndur ráfaði ég um svæðið og skoðaði. Sviðin voru þrjú talsins og þar sem ekkert annað sérstakt var í gangi ákvað ég að kíkja á rokkarana í Layabouts en þeir eru einmitt frá Spáni. Samkvæmt þeim eru þeir eina spænska hljómsveitin sem syngur á ensku og fannst mér nokkuð sérstakt af þeim að vera hreyta því í lýðinn sem var líklega allur spænskur fyrir utan mig og frú. Það var mikið í gangi á sviðinu hjá þeim, mikið rokk og góð keyrsla en mér fannst því miður eins og þeir væru að spila sama lagið í þrjú kortér.

Næst á svið var Russian Red en það er listamannsnafn Lourdes Hernández sem ættuð er frá Spáni. Hin mjög svo myndarlega Lourdes er stundum kölluð Feist Spánar og ekki af ástæðulausu. Hún býr yfir virkilega góðri rödd og mikilli útgeislun. Hún átti góða spretti með hljómsveit sinni og smátt og smátt var kvöldið að braggast.

Paolo Nutini var næstur í röðinni en það var fyrsta nafn kvöldsins sem ég var virkilega spenntur fyrir. Hann byrjaði með látum í laginu "Jenny Don't Be Hasty" og hélt áhorfendum með þvílíku hreðjartaki alla tónleikana. Ég var að búast við ágætum söngvara í Nutini en hann sýndi það og sannaði að hann er einfaldlega hörku söngvari og gerði hann ágætis lög að frábærum lögum með flutningi sínum þetta kvöldið. Þökk sé pípum Nutinis og keyrslu hljómsveitarinnar voru þetta bestu tónleikar kvöldsins að mati Dagfarans!

Það vakti mikla athygli þegar taktkjafturinn Faith SFX mætti á sviðið á undan Plan B og sýndi listir sínar fyrir framan mörg þúsund manns. Líklega besti taktkjaftur sem ég hef heyrt í á ævinni og í raun ótrúlegt að aðeins einn maður geti framkvæmt svo mörg hljóð. Loks mætti Plan B á svæðið og byrjaði tónleikana á laginu "The Recluse". Það virtist há tónleikunum að upphitunin hjá Faith SFX var mun kröftugri heldur en sjálfir tónleikar Plan B og er það súrt í ljósi þess að Plan B er verulega flottur tónlistarmaður og flytjandi með mörg frábær lög. Ég ráðlegg Plan B að sleppa taktkjaftinum næst.

Þá var loksins komið að Mike Skinner og félögum í The Streets. Mike Skinner er búinn að gefa það út að þetta sé síðasta starfsár hljómsveitarinnar sem er skandall þar sem nýja efnið er rosa gott. Það var því mikilvægt að geta séð þennan snilling áður en hann hættir. Tónleikarnir voru mjög svo góðir enda kann Mike Skinner að skemmta áhorfendum sínum. Tekin voru lög af öllum ferli The Streets og meira að segja af plötunni Everything Is Borrowed sem Dagfarinn gagnrýndi á tíma sínum hjá Monitor. Það sem mér þótti þó merkilegast við tónleikana var söngvarinn Robert Harvey sem syngur og spilar með The Streets þessa dagana. Hann er fyrrum aðal söngvari hljómsveitarinnar The Music og þar minnti hann helst á Robert Plant með sítt liðað hár og alles. En í dag er hann nauða sköllóttur og ber sig eins og hinn versti rappari. Engu að síður flottir tónleikar og hefði ég líklega notið þeirra betur ef ekki hefði verið fyrir slæman sólbruna!

Kvöldinu var svo lokað með því að sjá restina af settinu hjá Chase & Status en gaman hefði verið að sjá þá tónleika í heild sinni enda eru þeir menn afar hrifnir af góðri stemningu. Frábær fimmtudagur að baki sem gaf góð fyrirheit um komandi helgi.

Erfitt var að sjá á eftir: Chase & Status, Congotronics Vs Rockers, Crystal Fighters, Julieta Venegas, The Spires